Een vogel alleen

Een vogel alleen op pad in de sterrennacht

op reis door het huiverende zwart

Een wilg bij het water in rouwklederdracht

De echo’s van de echo van mijn stap

Ik ga bij de boom op een bankje zitten en zie de sterren aan

denkend aan het moment waarop een ster ver verdwijnt

maar haar licht nog blijft bestaan

onbekend met het einde van haar bron

Wanneer ik genoeg gezien heb, keer ik terug

naar de handen die ik ontwijk

de lach die ze voor mij heeft

Hoeveel gevoel kan er zijn na één nacht?

Mijn angst neem ik mee als een ballon

die groter groeit en de wereld wegduwt

terwijl ik de trap bestijg naar mijn kamer toe

hoog gelegen in deze antwoordloze nacht

(c) Joris Lenstra

Verschenen in 'Gierik & Nieuw Vlaamstijdschrift', lente 2014