Bang, doodsbang

Angst is een macht buiten woorden

door gezang slechts tot slapen gebracht

Ik vond het mooi, ook al had ik het zelf verzonnen (misschien juist daarom wel)

en printte het uit op de universiteitsbibliotheek

Ik ontdeed het kettingpapier voorzichtig van de randjes

stopte het in het boek dat ik niet toevallig bij me had

een uitleg van het existentialisme van Sartre en Camus

op groot formaat, zodat het papier mooi egaal zou blijven

en fietste ermee onder mijn arm

naar de pas gedroogde blauw-witte muur

Voor het eerst op kamers, omdat ik

daaraan toe ben, sta ik vaak stil bij de dood

Hoe zouden we leven

als we wisten wat die inhield?

Ik zou proberen elke avond mijn hoofd op mijn kussen te rusten

in vrede met de wereld en mijn leven

‘D’où Venons Nous / Que Sommes Nous / Où Allons Nous?’ schilderde Gauguin

en stierf vijf jaar later zonder erkenning

Was het de moeite waard?

Is er iemand die naar ons luistert

of stelt het allemaal uiteindelijk toch niets voor?

Ik weet dat ik vanavond geen antwoord meer zal vinden

sluit het schrift

en klik de kleine kuip-tv op de vloer aan

Het beeld verschijnt, wordt even een woeste sneeuwstorm

en is weer scherp

Zo stel ik me voor

dat ook het leven verglijdt

(c) Joris Lenstra

Verschenen in 'Schoon Schip', jaargang 24, nr. 2017/1